VK Partizan - Najtrofejniji Klub, najtrofejnijeg SD

Ako neko misli da je slučajnost što je vskrsnut VK C. Zvezda kao klub, onda se ljuto vara. Sa relativno malo para, napravljen je jak tim, koristeći povoljni momenat u evropskom vaterpolu, kada su najjači timovi skresali svoj budžet i došli do evro-titule. Ali, koliko su prepoznati u svetu vaterpola, pokazali su im čelnici LEN-a, stavljajući ih da za ovogodišnje takmičenje odigraju kvalifikacije. Institucija u vaterpolu, , naravno VK Partizan direktno je otišao u žreb.

Dakle, plan rušenja VK Partizan, od strane žbira "nedodirljivog", sastoji se upravo u urušavanju stožera sportskog društva Partizan, a to su VK, KK i na kraju kao najjači FK, sa kojim će ići i najteže. Dok se nebitnom vaterpolo klubu upumpava novac, što državni, što privatni, VK Partizan ima problema da egzistira i čak igra mečeve u kvalifikacijama za prvaka Evrope, jer za nas para - nema!

Sekcija za vaterpolo iz koje se uzdigao vaterpolo klub, formirana je još 1946. godine. Od tada pa do danas, VK Partizan je izrastao kao najtrofejniji klub, najtrofejnijeg SD. Osvojeno je 25 domaćih šampionata, 23 kupova (poslednji 2012. godine), 16 duplih kruna, ali posebno vrednih 7 LEN Liga Šampiona (1964, 1966, 1967, 1971, 1975, 1976 i 2011). Uz to još 1 Superkup Evrope, 1 Kup Podenika Kupova, 1 Mediteranski Kup, ...

Godine 1946, u okviru plivačke sekcije, formirana je i vaterpolo ekipa, sastavljena od bivših ratnika-oficira, koji su svoje prve utakmice igrali u otvorenom bazenu preko puta beogradske glavne pošte. Danas je Dom vaterpolista Partizana SC Voždovac na Banjici. Klub je ukidan 1948. godine pa ponovo formiran 1952. godine, a 1971. godine izdvojio se od plivačkog kluba i postao samostalan u okviru JSD Partizan.

Prvi trofej klupskog prvaka Evrope (1964. godine), VK Partizan je osvojio u Zagrebu, pošto je u (danas bi rekli) fajnal-siksu, pobedio u svih 5 utakmica i to timove kakvi su bili moskovski Dinamo, istočno-nemački magdeburg, zapadno-nemački Duizburg, italijanski Kantonijeri i poljska Legija. Za Partizan su igrali Muškatirović, Perišić, Čukvas, Bonačić, Sandić, Janković, Tedeski, Živković, Šiljak, Manić, Čolović, Gliđić. Trener je bio Boris Čukvas.

Poslednji put (a nadamo se biće još koji), Partizan je 2011. godine prosto deklasirao čuveni, bogati Pro Reko i to na njegovom bunjištu. Pred 4000 gledalaca u bazenu Foro. Partizan je slavio 11:7. Igrali su: Soro (14 odbrana), Hadžiteodoru, Raden, Karolija, Aleksić, Pjetlović, Prlainović, Radović, Mandić, Mitrović, Vujasinović, Ćuk, Živojinović. Trener: Igor Milanović.

Mnogo bi prostora trebalo da se detaljno opišu svi naši uspesi! Takođe i da se navedu imena svih igrača koji su proneli slavu srpskog i jugoslovenskog vaterpola. Ipak, pomenućemo neke (ostali da se ne ljute). Igrači: Muškatirović, Sandić, Janković, Perišić, Marković, Marović, Belamarić, Manojlović, Milanović, Udovičić, Soro, Šoštar, Vujasinović, Šapić, Ikodinović, Kuljača, ... Treneri: Stamenić, Čukvas, Milanović, Manojlović, Udovičić i posebno, nesumnjivo najbolji koga smo imali u ovom sportu, legendarni dr Vlaho Orlić.

Danas Partizan stvara novu generaciju, uprkos brojnim preprekama (i ne samo finansijske prirode), a mladi poput Mandića, Subotića, Dedovića, ... uz pomoć, nadajmo se i nekih iskusnijih, ulivaju nadu da će se broj trofeja uvećati.